Τί θα λέγατε για ένα παραμύθι; Ένα από τα πιο αγαπημένα του νηπιαγωγείου αυτή την εποχή είναι "Τα ψέματα του Απρίλη" της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου. Έτοιμοι να το διαβάσουμε;
Ο Απρίλιος το τέταρτο εγγόνι του χρόνου,από τη μέρα που ήρθε στον κόσμο είχε ένα μεγάλο ελάττωμα: έλεγε ψέματα διαρκώς! Το πρώτο του ψέμα το ξεφούρνισε στο πρώτο χελιδόνι, που μόλις είχε φτάσει λαχανιασμένο. - Εσύ δεν είσαι ο Απρίλης, ο δεύτερος γιος της Άνοιξης; ρώτησε το πουλί. -Όχι! Λάθος! έπνιξε ο Απρίλης το γέλιο του. Εγώ είμαι η Πρωταπριλιά , η πρώτη της κόρη! Το χελιδόνι τον πίστεψε, γιατί ο Απρίλης είχε χρυσές μπούκλες από ηλιαχτίδες και η φωνή του έμοιαζε κοριτσίστικη, αφού ήταν ακόμη μικρός.
Σε λίγο ήρθε ο Άνεμος και τον ρώτησε και αυτός! - Εσύ δεν είσαι το τέταρτο εγγόνι του χρόνου;
- Όχι, κρυφογελούσε, Είμαι το πρώτο. - Ουουουου! έκανε ο άνεμος. Κάτι έπαθα φαίνεται . Τα μπερδεύω πολύ τελευταία. Κι άρχισε να φυσάει και να ξεφυσάει στενοχωρημένος!
Ο παππούς χρόνος άκουσε τα ψέματα του εγγονού του και του φώναξε! - Απρίλη μη λες ψέματα θα το μετανιώσεις!Δεν θα σου βγει σε καλό!
(1η σκηνή)
Ο Απρίλης όμως πού να βάλει μυαλό! Έτσι όταν σε λίγο άκουσε να λένε τα σύννεφα: - Εμπρός! Ελάτε να φύγουμε ήρθε η Άνοιξη! - Σταθείτε! τους φώναξε. Η Άνοιξη όπου να'ναι θα φύγει και θα 'ρθει ξανά ο Χειμώνας! Τα σύννεφα σάστισαν με τούτο το νέο! Άρχισαν να συζητούν τί έπρεπε τώρα να κάνουν.
Ο παππούς Χρόνος μόλις είδε τα σύννεφα αναστατωμένα, δεν άργησε να καταλάβει τί είχε συμβεί.
- Απρίλη σταμάτα τα ψέματα γιατί θα βρεις τον μπελά σου,του φώναξε αυστηρά. Ο Απρίλης ωστόσο δεν έβαζε γνώση.
Την άλλη μέρα φώναξε στη βροχή πως η μητέρα του η Άνοιξη την παρακαλάει να πάει να πλύνει την πλάση, γιατί εκείνη τάχα θα πάει ταξίδι. Παράγγειλε στη Χιονοθύελλα, πως ο πατέρας του ο Γαλανός Ουρανός, τη γύρευε να κουβεντιάσουν! Έστειλε μήνυμα στη θεία του την Παγωνιά πως η μαμά του την καλεί να μείνει για λίγο στο σπίτι τους. Κορόιδεψε το Χιόνι, πως του λόγου του δεν είναι γιος της Άνοιξης αλλά ο τρίτος γιος του Χειμώνα. Κι είπε κι άλλα , κι άλλα ψέματα ένα σωρό, που στο τέλος κι όλα έγιναν άνω κάτω!
(2η σκηνή)
Τα σύννεφα μαζεύτηκαν όλα μαζί και σκέπασαν ολότελα το Γαλανό Ουρανό. Η Βροχή άρχισε να πλένει την πλάση. Η Χιονοθύελλα στριφογύριζε για να βρει το Γαλανό Ουρανό να κουβεντιάσουν. Η Παγωνιά ήρθε για επίσκεψη στο σπίτι της Άνοιξης και το Χιόνι ετοιμαζόταν να φέρει δώρο ένα λευκό πάπλωμα στον καινούργιο γιο του Χειμώνα!
Ο Απρίλης τα έχασε με όλη αυτή την αναταραχή! Κοίταξε ψηλά να δει τον πατέρα του, μα εκείνος δεν φαινόταν πουθενά. Έτρεξε να βρει τη μάνα του την Άνοιξη, όμως εκείνη είχε πάει να βάψει με χρώματα τα λουλούδια. Άρχισε τότε να φωνάζει: - Θέλω τη μαμά μου! - Η μαμά σου λείπει ταξίδι και θα αργήσει να γυρίσει. Έτσι δε μου είπες; του αποκρίθηκε η Βροχή. - Θέλω τον πατέρα μου τότε! τσίριξε εκείνος. - Τον πατέρα σου ψάχνω κι εγώ να βρω, μα δεν τον είδα πουθενά, του αποκρίθηκε η Χιονοθύελλα . - Μα εσένα ο πατέρας σου είναι ο Χειμώνας. Έτσι δε μου είπες; του είπε το Χιόνι. - Το Χειμώνα τον έχω θείο , γιατί εγώ είμαι ο Απρίλης! φώναξε εκείνος. - Ψέματα λέει! θύμωσε το χελιδόνι. Εμένα μου είπε πως είναι η Πρωταπριλιά. - Δεν είμαι κορίτσι. Τώρα θα έρθει η μάνα μου και θα σας το πει ούρλιαξε ο Απρίλης. Σας είπα ψέματα. Είμαι ο Απρίλης, η μαμά μου είναι η Άνοιξη κι ο μπαμπάς μου ο Γαλανός Ουρανός. Γιατί δεν με πιστεύετε;
(3η σκηνή)
Άνοιξε τότε μεγάλος καβγάς. Τα σύννεφα άρχισαν να χτυπιούνται μεταξύ τους. Άστραφταν χαστούκια, βροντούσαν κεφάλια, γινόταν σωστός χαλασμός! Στο τέλος άρχισαν να πέφτουν και αστροπελέκια. Ένα αστροπελέκι τσάκισε τότε τα φτερά του χελιδονιού και το έριξε δίχως πνοή στη γη. - Σκοτώσατε το χελιδόνι! ξεφώνισε με τρόμο ο Απρίλης. - Εσύ φταις που μας είπες ψέματα. Εσύ το σκότωσες, φούσκωσαν τα σύννεφα από θυμό.
Τον Απρίλη τον πήραν τα δάκρυα. Κι έκλαψε τόσο για το χελιδόνι , που δεν μπορούσες να πεις αν έφταιγε η βροχή ή τα δάκρυα τα δικά του που μούσκεψε ο τόπος. Βράχηκαν όλα! Χάλασαν ως και τα χρώματα που είχε η Άνοιξη και έβαφε τα λουλούδια. Έτσι μαζεμένους τους βρήκε όλους ο χρόνος.
- Τι ανακατωσούρα είναι αυτή; Τι γυρεύετε όλοι εδώ; Γιατί δεν αφήνετε τη θυγατέρα μου να κάνει ήσυχα τη δουλειά της; Δε βλέπετε πόσα λουλούδια έχει ακόμα να χρωματίσει; Μα τί βλέπουν τα μάτια μου; Ένα χελιδόνι πεσμένο στη γη; Σας χρειάζεται μια γερή τιμωρία. - Δεν φταίμε εμείς. Ο Απρίλης φταίει με τα ψέματά του, φώναξαν όλοι μαζί και διηγήθηκαν στο Χρόνο αυτά που είχαν συμβεί.
(4η σκηνή)
Ο παππούς Χρόνος ντράπηκε για το εγγόνι του και δεν ήξερε τι να πει. Τον Απρίλη τον αγαπούσε αλλά το σωστό ήταν να σκεφτεί κάποια τιμωρία. Μικρή βέβαια γιατί μικρός ήταν και ο Απρίλης. Και σίγουρα με τα ψέματα ήθελε μόνο να παίξει. Σκέφτηκε λοιπόν και 'ύστερα είπε: Η τιμωρία του Απρίλη θα είναι να του πουλάμε εμείς ψέματα στα γενέθλιά του αντί να του δίνουμε δώρα. Από δω και εμπρός τη μέρα που γεννήθηκε θα τη λέμε Πρωταπριλιά και θα επιτρέπω σε όλους σας να του λέτε όσα ψέματα θέλετε. Δρόμο τώρα! Άρχισαν ένας ένας να φεύγουν. Έτσι σε λίγο άρχισε πάλι να φαίνεται ο Γαλανός Ουρανός. Η Άνοιξη ωστόσο ήταν απαρηγόρητη που είχαν χαλάσει οι μπογιές της για τα λουλούδια. Αχ να γινόταν να έβρισκα χρώματα για τη μαμά μου! είπε ο Απρίλης. Κι ο Γαλανός Ουρανός που άκουσε την ευχή του γιου του, παρακάλεσε τον φίλο του τον Ήλιο, να φτιαξει ένα ουράνιο τόξο. Η Άνοιξη τότε έτρεξε να μαζέψει από εκεί τα χρώματα. - Αχ και να ξαναζωντάνευε το χελιδόνι! ευχήθηκε πάλι ο Απρίλης με όλη του την ψυχή. Ο Γαλανός Ουρανός παρακάλεσε πάλι τον Ήλιο κι εκείνος έστειλε τις φωτεινές του ακτίνες να ξαναδώσουν ζωή στο χελιδόνι . Μεμιάς το χελιδόνι ζωντάνεψε. Κούνησε τα φτερά του και πέταξε ψηλά,ψηλά..... -Το χελιδόνι αναστήθηκε! άρχισε να φωνάζει χαρούμενος ο Απρίλης.
(5η σκηνή)
Αλήθεια σας λέω, αναστήθηκε! Αυτή τη φορά πρέπει να με πιστέψετε ξαναφώναξε! - Σε πιστεύουμε, είπε ο παππούς Χρόνος. Τώρα που είμαστε βέβαιοι πως δεν θα πεις άλλα ψέματα. Μόνο σκέψου τι δώρο πρέπει να πας στον Ήλιο και στον πατέρα σου για να τους ευχαριστήσεις που σου έκαναν όλα τα χατίρια...- Δώρο; Για να σκεφτώ....είπε ο Απρίλης. Τέτοια εποχή κάτω στη γη οι άνθρωποι μοιράζουν κόκκινα αυγά για το Πάσχα. Όμως εμείς που να βρούμε αυγά....Το βρήκα!!! Θα πάρω τα αυγά από χαλάζι που άφησε εδώ η Παγωνιά φεύγοντας και θα τα βάψω με τη κόκκινη μπογιά της μαμάς μου. Κι έτσι κι έκανε ο Απρίλης. Έβαψε κόκκινα τα αυγά από χαλάζι και τα πήγε στον πατέρα του και στον Ήλιο, που κουβέντιαζαν τα δικά τους. - Α, σ'ευχαριστούμε πολύ, χάρηκαν και οι δύο. - Διάλεξε φίλε μου να τσουγκρίσουμε, όπως κάνουν οι άνθρωποι, είπε του Ήλιου ο Γαλανός Ουρανός. Άπλωσε τότε ο Ήλιος τις ηλιαχτίδες του κι άρχισε να διαλέγει, πιάνοντας ένα ένα τ' αυγά... Και τότε τ αυγά από χαλάζι άρχισαν να λιώνουν και έγιναν ένα νερό κατακόκκινο που άρχισε να πέφτει στη γη στάλα στάλα....Καθώς οι ολοπόρφυρες σταλαγματιές έπεφταν στη γη, τα λιβάδια γέμιζαν παπαρούνες!
(6η σκηνή)
Ώρα για συζήτηση!!!
- Ποιά πρόσωπα εμφανίζονται στο παραμύθι;
- Ποιά σκηνή του παραμυθιού σου άρεσε περισσότερο;
- Τα ψέματα που είπε ο Απρίλης του βγήκαν σε καλό;
- Είναι ωραίο να λέμε ψέματα; Γιατί;
- Διάλεξε την αγαπημένη σου σκηνή από το παραμύθι και φύγαμε για παιχνίδι! Χρησιμοποίησε υφάσματα, χαρτιά και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς και κάνε δραματοποίηση!
Όπως σίγουρα όλοι σας θα παρατηρήσατε,το παραμύθι μας δεν είχε εικόνες. Μπορείτε να γίνετε εσείς οι εικονογράφοι;
Κάνε μία ζωγραφιά για κάθε σκηνή που διαβάσαμε. Στη συνέχεια τοποθέτησε τις ζωγραφιές στη σωστή σειρά. Με τη βοήθεια ενός μεγάλου πιάσε όλες τις ζωγραφιές με ένα συρραπτικό ή μία κορδελίτσα. Το βιβλίο μας είναι έτοιμο!
Καλή σας επιτυχία μικροί μας εικονογράφοι!!!!
